Zabiegany dzień w pracy. Wchodzę do pokoju nauczycielskiego, wychodzę, znowu wchodzę, znowu wychodzę... Coś biorę, coś przynoszę, coś wynoszę... Ciągle w ruchu... Przy nauczycielskim stole siedzi koleżanka i stara się wypełnić jakieś ważne szkole dokumenty. Ja, swoją nadaktywnością ruchową, wcale jej nie pomagam. Nagle słyszę:
- Ania, uspokój się trochę. Przez ciebie się rozkupiam.
Podbiega przedszkolak do pani i mówi z przejęciem:
- Proszę pani, a my na weekend jedziemy w góry do cioci.
- To macie ciocię w górach? - dziwi się pani.
- A tato jakąś znalazł.
- Mamo - zwraca się do swojej rodzicielki mały pięciolatek. - Jak byłem mały, to jak mówiłem na rybę? Jiba?
- Tak, Jasiu.
- A na światło mówiłem siatło?
- Tak. Teraz dziadek lubi tak mówić.
Chłopiec zamilkł... Zastanowił się... Po chwili rzekł z rezygnacją w głosie:
- Żeby taki stary dziad mówił siatło...
Historia jeszcze z czasów nauczania stacjonarnego ;)
Do dyżurującej nauczycielki podbiega dziewczynka i pyta:
- Proszę pani, ile jeszcze godzin do dzwonka?
- Minut - poprawia owa pani.
- A to nie zdążę do sklepiku...
Moja kuzynka spaceruje ze swoją siostrzenicą. Idą sobie przez tunel, na którego końcach zainstalowane są kamery.
- Ciociu, tu jest kamering.
- Chyba monitoring. Co to za nowomowa jakaś?
- Bo ja mogę stworzyć cały dziennik.
- Chyba słownik.
Moja kuzynka bawi się ze swoim synem w gaszenie pożaru.
- Zadzwonię po posiłki, bo pożar jest za duży! - krzyczy mama.
Ale jakoś się udało ogień ugasić. Wtedy synek bierze telefon i mówi:
- Szybko przywoźcie posiłki, bo jesteśmy głodni!
